Scheiden, en hoe moet dat met de kinderen?
Zodra mensen in een echtscheidingssituatie zijn beland is één van de eerste vragen ‘hoe moet dat met de kinderen’.
Los van alle praktische vragen zoals hoe zit het met de alimentatie, de omgangsregeling en evt. een verhuizing, komen er vaak ook allerlei vragen t.a.v. hoe vertellen we het de kinderen, hoe begeleiden we de kinderen in deze heftige periode, en hoe zorgen we ervoor dat de kinderen er zo min mogelijk last van hebben.
Het kan zinvol zijn om een deskundige en ervaren familiemediator in te schakelen. Deze kan u en uw (ex) partner handvatten geven hoe dit aan te pakken met de kinderen. Familie mediators die gespecialiseerd zijn in jeugd en familie zaken hebben veelal veel kennis en ervaring rondom de beleving van kinderen in een echtscheidingssituatie.
Bij NH Mediation (www.nh-mediation) is veel kennis aanwezig van de effecten van scheiding op de (psyche van) kinderen, de ontwikkelingsfasen van een kind en de veel voorkomende emoties bij kinderen in echtscheidingssituaties.
Zo is vaak de heersende gedachte dat een echtscheiding bijna altijd schadelijker is dan bij elkaar blijven. Uit een citaat van psychotherapeut Guggenbuhl-Graig blijkt dat dit toch aanzienlijk genuanceerder ligt. ‘Veel ouders geloven (of doen dit onder collectieve dwang) dat scheiden bijna altijd schadelijker is dan bij elkaar te blijven. Natuurlijk: een scheiding gaat voor de kinderen vrijwel steeds gepaard met veel verdriet. Maar bij de opvoeding van kinderen gaat het er eigenlijk niet zo zeer om ze voor pijn te behoeden – zoiets is eenvoudig onmogelijk – maar om ervoor te zorgen dat ze niet te diep worden gekwetst. En veel ouders hebben hun kinderen gekwetst door niet te scheiden. Al hebben ze de kinderen misschien niet gekwetst in hun welzijn, dan toch des te meer in hun heil. Er wordt de illusie geschapen van een gezellig ouderlijk huis. (….) Maar wie de dromen van kinderen kent die in gezinnen opgroeien waarvan de ouders alleen ter wille van de kinderen bij elkaar blijven, die weet wat voor afschuwelijke wonden deze kinderen worden toegebracht. Wonden die vaak dieper zijn dan die van kinderen die wel een scheiding hebben meegemaakt.’
Uit dit citaat valt op te maken dat een echtscheiding niet per se een schadelijke keuze hoeft te zijn. Het gaat er uiteindelijk meer om hoe de ex-partners zich als gezamenlijke ouders kunnen opstellen en hoe ze de kinderen hier in kunnen begeleiden.
Omdat dit voor veel ouders onbekend terrein is kan het prettig zijn om hierover van gedachten te wisselen met een deskundige. Ik raad u dit, in een verwarrende en ingewikkelde periode zoals bij een echtscheiding, van harte aan. Soms zijn enkele gesprekken met daarin de juiste handvatten genoeg om een kind te behoeden voor veel pijn, verdriet en verwarring. En dat is toch wat iedere ouder wenst, een fijne, onbezorgde en gelukkige toekomst voor zijn kind.