NH Mediation nu ook beschikbaar voor ambulante Jeugdhulp!

Vanaf juni 2019 is het ook mogelijk om gebruik te maken van de ambulante begeleiding en bemiddeling van NH Mediation vanuit de jeugdwet gefinancierde jeugdhulp. NH Mediation heeft een contract met de gemeenten Alkmaar, Bergen, Heiloo, Castricum, Uitgeest, Heerhugowaard, en Langedijk. Indien een kind van de ouders die er samen niet uitkomen onder de 18 jaar is het mogelijk om via een verwijzer (huisarts, praktijk ondersteuner van de huisarts of het sociaal wijkteam van de gemeente waar je woont) gebruik maken van de gefinancierde (jeugd) hulp die NH Mediation biedt.

Dit zorgt voor nieuwe kansen om zonder kosten gebruik te maken van de begeleiding en bemiddeling van NH Mediation.

Wil je hier meer over weten? Neem gerust contact op met Patricia Tearr om de evt. aanmeldingsroute te bespreken.

NH Mediation behoort tot de eerste 15 ‘SCHIP’ expert behandelaren van Nederland!

Trots te mogen mededelen dat NH Mediation vanaf maart 2019 tot de eerste 15 SCHIP expert behandelaren van Nederland mag worden gerekend. Het doel van de SCHIP aanpak is om (ex-) partners weer met elkaar te verbinden zodat ze in staat zijn om samen op te trekken in hun gezamenlijk ouderschap. Waarbij gewerkt wordt volgens de volgende fases;

Fase 1: Samenkomen;

Fase 2: Conflict en verliesverheldering

Fase 3: Helpend Horen

Fase 4: Integratie van alle bovenstaande onderwerpen

Fase 5: Partners in ouderschap

Bent u geïnteresseerd in deze aanpak, of heeft u vragen? Neem gerust vrijblijvend contact op.

Uit het leven van….. een familie mediator deel 5

Uit het leven van….. een familiemediator deel 5

De keuze tot echtscheiding wordt door de meeste mensen zeker niet licht genomen. Bij de meeste mensen gaat er al een lange periode van denken, twijfelen, proberen en praten aan vooraf. Niet zelden gaat dit niet gelijk op voor beide partners. Voor de een is het helder en onvermijdelijk, voor de ander komt het als donderslag bij heldere hemel.

Zo ook bij Thijs en Helen. Thijs en Helen hebben een vijftienjarige zoon en zijn twintig jaar getrouwd. De meeste jaren van het huwelijk heeft Thijs hard gewerkt aan zijn eigen zaak en was er weinig tijd en ruimte voor sociale contacten. In overleg heeft Helen voor hun zoon en het huishouden gezorgd.

De laatste jaren is er een verandering gaande bij Thijs. Hij gaat meer aandacht besteden aan zijn voeding, gezondheid en uiterlijk. Als gevolg daarvan voelt hij zich fitter en heeft hij meer energie om dingen naast zijn werk te ondernemen. Zijn vrouw Helen heeft dit allemaal zien gebeuren, ze was blij dat hij gezonder ging leven, en ze had er op zich geen probleem mee dat hij vaker met zijn vrienden op stap ging.

Op een dag echter komt Thijs met de mededeling dat hij wil scheiden. Volgens hem leven ze al jaren langs elkaar heen en is er geen hoop meer op een hereniging.

Thijs vertrekt diezelfde avond nog uit de gezamenlijke woning.

Voor Helen komt dit totaal onverwachts. Ze heeft dit in het geheel niet zien aankomen en ze is dan ook overweldigd door het bericht. Ze is boos, verdrietig, wanhopig. Haar eerste reactie is dat ze probeert hem te overtuigen toch bij haar te blijven. Als hij te kennen geeft dat hij dat niet wil en dat hij al jaren niet gelukkig is wordt ze boos. Zo boos dat ze letterlijk en figuurlijk alles aanpakt om hem te raken.

Thijs weet zich geen raad met al deze emoties. Hij blijft koelbloedig herhalen dat hij niet terug komt en dat hij niets meer met haar te maken wil hebben. De strijd lijkt zich inmiddels zo te verharden dat ze ook op het gebied van de omgangsregeling voor hun zoon en op financieel gebied er samen niet meer uitkomen.

Thijs vindt steun bij zijn vrienden, ze waarschuwen hem voor financiële consequenties, ze kennen allemaal wel voorbeelden van torenhoge alimentatiebedragen en geven hem goed bedoelde tips t.a.v. de omgangsregeling.

Helen praat veel met haar vriendinnen en met haar familie. Ook zij geven allerlei tips en kennen allerlei praktijkvoorbeelden waarin de vrouw, als ze niet goed oplet, er maar bekaaid van afkomt.

Op dit moment kan het twee kanten op. Ze kunnen er voor kiezen om ieder hun eigen advocaat in te schakelen, die tegen hoge kosten hun individuele belangen zal behartigen. Of ze kunnen samen een mediator inschakelen, die veel goedkoper is, en die met hen zal kijken hoe ze beiden tevreden uit de scheiding kunnen komen.

Ze kiezen, op aanraden van een pas gescheiden kennis, voor de mediator, daarin komt ter sprake hoe de ‘scheidings melding’ is gedaan. De scheidings melding is het gesprek waarin de één aan de ander verteld dat hij/zij wil scheiden en uitlegt waarom. Beide partijen krijgen de gelegenheid om te vertellen hoe ze het ervaren hebben. En ook beiden kunnen vertellen wat er in hun beleving aan vooraf is gegaan. Thijs kan aangeven dat hij een hele fijne tijd heeft gehad met Helen, maar dat hij de laatste jaren voelde dat ze langs elkaar heen zijn gaan leven. Helen kon erkennen dat ze inderdaad steeds minder samen deelden. En dat zij daar ongetwijfeld ook een aandeel in heeft gehad. Maar wat haar vooral goed deed was de erkenning van het feit dat er ook heel veel oprecht goede jaren samen zijn geweest.

Door de tijd te nemen voor de beiden standpunten verzachtte de strijd en de boosheid. Daardoor kwam er bij beiden weer ruimte om na te denken over constructieve oplossingen, bijv. over de omgang en opvang van hun zoon. Al met al is dit een intensief proces geweest, en het is zeker niet zonder pijn gegaan. Maar omwille van hun toekomstige relatie als ouders van hun zoon is het ze gelukt om samen te werken. Hun relatie als echtgenoten is mag dan voorbij zijn, hun relatie als ouders van hun zoon is voor altijd.

 

Uit het leven van…… een familiemediator deel 4

Uit het leven van…… een familiemediator Deel 4

 

Hoe kun je samenwerken met een ouder waar je de manier van leven niet van goedkeurt.

Afgelopen weken ben ik twee keer een ouder paar tegen gekomen waarbij 1 van de ouders verslaafd is.

Laten we als voorbeeld Klaas en Jantien nemen. Zij hebben twaalf jaar geleden een relatie gehad. Uit deze relatie is Kim van 10 jaar oud geboren. Beide ouders hebben gezag.

Klaas en Jantien zijn anderhalf jaar na de geboorte van Kim uit elkaar gegaan.

Volgens Klaas gebruikte Jantien voor de geboorte van Kim al regelmatig drugs.

Na het verbreken van hun relatie is Kim bij moeder blijven wonen, en kwam ze twee keer per maand een weekend bij vader (en zijn nieuwe vriendin).

Dit is een heel aantal jaren op die manier gegaan. Vader en moeder hadden weinig contact met elkaar, Kim werd bij de voordeur afgezet bij ieder bezoek.

Totdat moeder door omstandigheden een paar weken niet voor Kim kon zorgen. Kim kwam op stel en sprong bij vader en zijn vriendin wonen. Toen kwam naar voren dat de moeder van Kim al langere tijd te veel drank en drugs gebruikte. Er waren behoorlijk wat vraagtekens over de verzorging en voeding die Kim in die jaren bij haar moeder heeft gehad.

Kim is uiteindelijk bij vader blijven wonen. Moeder heeft in die periode verschillende pogingen gedaan om van de drugs en de drank af te komen. Onduidelijk is wat en hoeveel ze op dit moment gebruikt.

Nu, twee jaar na dato komt moeder met de vraag of ze weer contact kan hebben met Kim. Vader is hier niet zo happig op. Hij vreest dat de ‘rust’ weer verdwijnt zodra de moeder van Kim weer in beeld komt.

Moeder echter is zeer verdrietig dat ze Kim al zo lang niet heeft kunnen zien.

Beiden komen bij elkaar bij de mediator. Zonder deskundige begeleiding lukt het ze niet om hier over te spreken.

Vader wil het bezoek en contact het liefst zo minimaal mogelijk. Moeder wil Kim het liefst zo snel en zo veel mogelijk zien.

In gesprek met de mediator wordt gekeken hoe het voor Kim is om wel of geen contact te hebben met moeder. Ook wordt er heel praktisch gekeken naar de frequentie, vorm en locatie van het contact. Moeder wil het liefst gelijk een paar uur op stap met Kim. Vader vindt een kaartje sturen voldoende.

Al pratende komen ouders samen tot de constructie dat Kim eerst door vader wordt ingelicht dat moeder contact wil. Vervolgens zal er op een afgesproken vast moment in de week telefonisch contact plaatsvinden. Als dit een bepaald aantal keren goed gaat dan zal worden overgegaan op skype contact op het zelfde tijdstip.

Vader wil als bodemeis dat moeder niets gebruikt tijdens de (telefoon) gesprekken. Moeder kan dit niet toezeggen. Wederom samen komen ze tot de afspraak dat moeder niet zichtbaar drank of drugs gebruikt mag hebben tijdens het contact met Kim.

Als ook het skype contact een afgesproken aantal keren goed gaat dan zal er worden uitgebreid met fysiek contact. Er zal in een neutrale ruimte met een professionele begeleider (door vader en moeder uitgekozen) een bezoek plaatsvinden.

Op deze manier zal voorzichtig contact opbouw mogelijk zijn, waarbij steeds wordt gekeken hoe het voor Kim is. Ook al gebruikt de moeder van Kim drugs, dit is niet gelijk een reden om geen contact toe te staan. Voor kinderen is het in alle gevallen namelijk belangrijk om hun ouders te kennen en wederzijdse betrokkenheid te ervaren. Hoe moeilijk en onmogelijk dat soms ook lijkt. En de ouders van Kim laten in deze zien dat ze bereid zijn om met de ander aan tafel te gaan omwille van de beste keus voor hun kind.

 

 

Uit het leven van een…. familie mediator Deel 3

Uit het leven van…. Een familie mediator Deel 3

 

Op gesprek komen Anne en Bart, zij hebben 13 jaar een relatie gehad waaruit zoon Mike geboren is. Mike is 10 jaar oud. Anne en Bart zijn nooit officieel getrouwd geweest, maar ze realiseren zich dat het opstellen van een ouderschapsplan bij het verbreken van hun relatie van belang is. Anne heeft ook nog twee oudere zoons uit een eerdere relatie.

Bart woont een groot gedeelte van het jaar in het buitenland. Af en toe komt hij een paar weken naar Nederland. Anne zorgt fulltime voor de kinderen. In de periode dat Bart in Nederland is ziet hij zijn zoon om de week een weekend.

Bart en Anne hebben beiden gezag over Mike.

Tijdens het bespreken van het ouderschapsplan komt het volgende naar voren. Anne maakt zich zorgen over de opvang en verblijfplaats van Mike als hij bij zijn vader is. Ze maakt zich zorgen om de (te late) bedtijden en het (ongezonde) eten. Ook wil ze graag weten waar vader Mike mee naar toe neemt als hij bij vrienden op visite gaat.

Vader laat weten dat hij regelmatig met Mike naar de McDonalds gaat omdat Mike dat leuk en lekker vindt, ook gaat hij regelmatig naar vrienden waar ze dan ook gelijk mogen blijven eten.

Tijdens het bespreken van het plan gaat het er vooral om wat ouders samen kunnen beslissen t.a.v. wat goed is voor hun kind. Als in sommige gevallen ouders daar samen moeilijk uit komen dan kan het vaak heel goed helpen om dit soort dingen te bespreken met een mediator erbij. De mediator kan de gesprekken op een rustige manier leiden en die kan ervoor zorgen dat er beslissingen worden genomen waar beide ouders tevreden mee zijn. In dit geval wilde moeder het liefst van elke minuut van het bezoek bij vader weten hoe het ingevuld werd. Tijdens het gesprek bleek dit vooral voor te komen uit bezorgdheid voor Mike. Ze was bang dat Mike niet op dezelfde manier als bij haar verzorgd werd door vader. Vader reageerde in eerste instantie geïrriteerd. Hij wilde gewoon zijn gang kunnen gaan tijdens zijn bezoek weekend. Maar na wat uitleg kon hij begrijpen dat het uit bezorgdheid voortkwam. Hij kon moeder geruststellen t.a.v. de bezoeken aan vrienden (hij legde uit wie het waren en waar ze wonen) en hij kon uitleg geven over de frequentie van Mc Donalds bezoeken en de mogelijkheid van extra gezond eten geven als Mike daar behoefte aan had.

Moeder leerde vervolgens door dit gesprek dat ze er vertrouwen in moest hebben, ze was het weliswaar niet eens met de McDonalds bezoeken, maar ze realiseerde zich ook dat ze dat niet kon veranderen. Ze kon na de uitleg over bezoek en bedtijden geloven dat Mike ook goed verzorgt werd bij vader, waardoor ze hem er met een gerust hart heen kon laten gaan. Ze realiseerde zich Mike wellicht niet op dezelfde manier als bij haar werd verzorgd, maar dat dit niet per se sléchter was, het was hooguit anders. Voor beiden ouders gold dat ze wat water bij de wijn moesten doen, ten behoeve van hun zoon. En Mike, die was allang al blij dat zijn ouders dit soort gesprekken buiten hem om voerden waardoor hij gewoon lekker kon genieten van de tijd bij zijn vader en bij zijn moeder.

 

Uit het leven van…. Een familiemediator Deel 2

Deze keer een verhaal over een echtpaar dat twee zoons van 14 en 16 jaar heeft. Een van deze zoons heeft PDD-NOS. PDD- NOS is de afkorting van Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified, een Engelse naam voor stoornissen die worden gerekend tot de pervasieve ontwikkelingsstoornissen. Pervasieve ontwikkelingsstoornissen is de overkoepelende naam voor stoornissen waartoe ook het autisme behoort, de autismespectrumstoornissen (ASS).

De term PDD-NOS wordt gebruikt voor kinderen met sociale en communicatieve problemen zoals men die ziet bij autisme.

Bij kinderen met PDD-NOS ontwikkelen het sociale begrip en de sociale intuïtie zich zeer moeizaam. Dat maakt hen vaak onzeker en angstig. Ter voorkoming van deze angst houden zij zich graag vast aan bekende regels en patronen. In hun interesses kunnen ze zelfs rigide en dwangmatig zijn. De problemen uiten zich bij een kind met PDD-NOS verschillend per leeftijd. De problemen worden groter naarmate het kind meer in de buitenwereld gaat functioneren.

Het echtpaar, Karel en Suzanne, heeft een aantal jaren geleden al besloten om niet langer bij elkaar te willen blijven. Omwille van de kinderen zijn ze toch nog een aantal jaar in hetzelfde huis blijven wonen. Inmiddels heeft Suzanne een nieuwe relatie waar ze graag mee verder wil. Het moment is nu dan toch aangekomen om de echtscheiding te formaliseren en af te ronden. Ze weten echter dat het voor hun zoons (en dan met name voor hun zoon met PDD-NOS) een ingewikkelde en grote verandering zal zijn. Ze willen graag advies hoe ze hier het beste mee om kunnen gaan.

In het geval van Karel en Suzanne bleek het financieel mogelijk dat Karel in de woning zou blijven wonen. Suzanne kon een huurwoning niet ver bij de oorspronkelijke woning vandaan huren. Er werd besloten dat de jongens niet zouden verhuizen. Zij zouden in de oorspronkelijke woning blijven wonen en hun kamers en de woning zouden in de oorspronkelijke staat blijven. Op die manier zou er zo min mogelijk (uiterlijke) verandering zijn in het dagelijks leven van de jongens. Karel en Suzanne gingen op een vriendschappelijke manier met elkaar om wat maakte dat er veel overleg mogelijk was. Suzanne zou nog regelmatig in de oorspronkelijke woning aanwezig zijn en de jongens waren ook vrij om naar haar huis toe te gaan wanneer ze dat wilden. In het begin moesten de kinderen nog behoorlijk wennen aan het feit dat hun moeder niet meer als vanzelfsprekend in huis was. Maar uiteindelijk was het belangrijkste voor de kinderen toch dat de ouders geen strijd en ruzie hadden, goed konden overleggen, dicht bij elkaar in de buurt woonden en dat zij gewoon in hun eigen vertrouwde huis en kamer konden zijn wanneer ze dat wilden. Ze zijn beiden op een leeftijd dat ze zelfstandig van de ene woning naar de andere woning konden gaan, en dat deden ze dus ook. En op het moment dat ze behoefte hadden aan rust dan konden ze zich terug trekken in hun eigen vertrouwde kamer.

Vooral het goede overleg, de duidelijkheid naar de kinderen en het goed naleven van de afspraken werkte goed voor dit gezin. Ook al betekende dat in dit geval dat Suzanne de jongens minder dan ze zou willen om zich heen had. Ze realiseerde zich echter heel goed dat voor nu deze oplossing het beste was voor de kinderen.

Uit het leven van…. Een familiemediator

Uit het leven van…. Een familiemediator

Vanaf nu zal ik jullie lezers regelmatig vermaken (hoop ik dan maar) met een kort verhaal uit de praktijk van een familiemediator. Alle verhalen zijn waargebeurd, maar natuurlijk onherkenbaar gemaakt en geanonimiseerd.

Ik zou het leuk vinden om reacties en feedback te krijgen op de blogs. Dat maakt dat ik een beter beeld krijg van jullie als lezers en van jullie interesses en mening.

Om te beginnen wat cijfers: Tien jaar geleden scheidden er 31.950 stellen; vorig jaar waren het er 33.179. Of om het iets concreter te maken, gemiddeld 1 op de 3 huwelijken eindigt in een scheiding. Twintig procent van het aantal scheidingen loopt uit op een vechtscheiding, met advocaten, hulpverleners en uiteindelijk ouders én vooral de kinderen die hier veel last van hebben.

Sinds de invoering van het ouderschapsplan in 2009 is het aantal vechtscheidingen met 15 procent toegenomen. Door het ouderschapsplan zijn scheidende ouders verplicht afspraken te maken over de zorg, omgang en opvoeding van hun kinderen. In de wet is opgenomen dat elk kind recht heeft op ‘gelijkwaardig ouderschap na de scheiding’. Juist datgene zorgt voor problemen. Ouders willen vaak allebei ‘de helft’, ook al was dat voor de scheiding ook niet zo.

Zo ook bij Irene en Bas, ouders van twee kinderen van 4 en 6 jaar oud. Irene en Bas hebben lang geprobeerd hun relatie te redden, dit bleek toch niet te lukken. In december besloten ze te gaan scheiden. En werden er, ondanks de verwarrende en verdrietige tijd, ook gelijk concrete afspraken gemaakt rondom de omgang met de kinderen. Irene was voor de scheiding al degene die de voornaamste zorg voor de kinderen op zich nam, en de afspraak was dat ze dat ook na de scheiding zou blijven doen. Bas zou de kinderen één keer per twee weken een lang weekend bij zich hebben en om de week de woensdag. Het lukte Irene en Bas om geschikte woonruimte dicht bij elkaar te vinden waardoor de kinderen relatief makkelijk van het ene naar het andere huis konden gaan. De vakanties en feestdagen zouden gelijk verdeeld worden.

En toen kwam de eerste zomervakantie, ruim een half jaar na de scheiding, eraan. Volgens de afspraak zouden de kinderen eerst drie weken bij Bas zijn, daarna drie weken bij Irene. Eerlijk verdeeld zo gezegd.

Wat bleek, deze goed bedoelde afspraak werkte totaal niet voor de kinderen, en daarmee dus ook niet voor Bas en Irene. Drie weken zonder de ene ouder bleek in de praktijk veel te lang te zijn voor de kinderen, ze misten de andere ouder zo erg dat het moeilijk was om nog plezier te hebben bij de ene ouder. Ze hadden constant heimwee naar hun ‘andere’ huis. Ook voor Bas en Irene waren het drie lange weken, ze misten de kinderen zelf ook heel erg en ze vonden het erg sneu om te zien dat de kinderen zo weinig konden genieten van de tijd met de andere ouder.

Voor de volgende vakantie hebben ze dan nu ook afgesproken dat de periode bij de ene ouder korter zal zijn, bijvoorbeeld anderhalve tot twee weken en dan weer wisselen. En dat, als het voor beide ouders qua vakantieplanning uitkomt, het ook bespreekbaar is dat de kinderen tussendoor contact opnemen met de andere ouder.

Dit voorbeeld illustreert dus goed hoe er met alle goede bedoelingen vanuit deze ouders gedacht wordt dat het ‘eerlijk’ verdeeld moet worden zonder daarbij goed te realiseren wat dit voor consequenties heeft voor de kinderen.

Ik ben benieuwd, wat zijn jullie ervaringen hier mee?

Wat is het beste voor de kinderen?

Wat is het beste voor de kinderen?

 

Tijdens een echtscheiding zijn er vele ingewikkelde vragen die beantwoord moeten worden. Naast alle praktische en financiële gevolgen zijn er vaak ook vragen rondom de benadering en omgang van de kinderen.

‘Wanneer zeggen we het tegen de kinderen’, ‘wat zeggen we wel en niet tegen de kinderen’, maar ook vooral, ‘hoe moet de bezoekregeling er uit zien’.

De Kinderombudsman kreeg in 2014 473 klachten van ouders en kinderen over de omgang na een echtscheiding. Dit waren er 135 in 2013. Het gaat hierbij veelal om klachten van ouders die het niet eens zijn met de beslissingen van een rechter over de omgangsregeling. In deze gevallen is er dus een rechter aan te pas gekomen die een beslissing heeft moeten nemen over de bezoekregeling.

In de meeste gevallen hoeft het helemaal niet zo ver te komen. Met een goede familiemediator en welwillende ouders is het heel goed mogelijk dat ouders zelf de beslissingen hierover nemen. Ouders kennen hun kinderen tenslotte het beste. De meeste ouders willen het allerbeste voor hun kinderen, ze willen dat hun kinderen zo min mogelijk last van de scheiding ervaren.

Maar dan komt de onvermijdelijke vraag, ‘wat is dan het allerbeste voor de kinderen?’. Om hier een goed antwoord op te geven kan het prettig zijn om hierover in gesprek te gaan met een deskundige die voldoende kennis heeft van de ontwikkelingsfasen van kinderen en die voldoende kennis heeft van kinderen in conflict- of echtscheidings- situaties. Schroom vooral niet om hierbij ondersteuning te vragen, een frisse, deskundige blik van buitenaf kan vaak heel snel duidelijkheid geven over bepaalde vragen en manieren van aanpak. Ook vermindert dit de kans op (nog meer) conflicten bij een scheiding, ook de kans op een vechtscheiding wordt daardoor aanzienlijk kleiner. En is dat niet wat iedere ouder wil vermijden?

Het zou fijn zijn als er in dit artikel een pasklaar antwoord gegeven kan worden op de bovenstaande vraag, dat gaat helaas niet. Het beste voor de kinderen kan alleen worden gevonden na goed overleg en goede samenwerking tussen ouders en evt. professionals, dit is maatwerk, ieder kind en ieder gezin is tenslotte uniek!

Wilt u eens met een deskundige van gedachten wisselen over de vraag hoe om te gaan met de kinderen in echtscheidingssituaties? Of heeft u wellicht andere vragen? Dit kan, een eerste gesprek bij NH-Mediation is vrijblijvend. In dit gesprek kunt u de vragen neerleggen die u heeft en dan kan er samen gekeken worden wat er voor nodig is om hier antwoord op te kunnen geven.

Mail voor meer informatie of een vrijblijvende eerste afspraak naar info@nh-mediation.nl

 

Scheiden, en hoe moet dat met de kinderen?

Scheiden, en hoe moet dat met de kinderen?

Zodra mensen in een echtscheidingssituatie zijn beland is één van de eerste vragen ‘hoe moet dat met de kinderen’.

Los van alle praktische vragen zoals hoe zit het met de alimentatie, de omgangsregeling en evt. een verhuizing, komen er vaak ook allerlei vragen t.a.v. hoe vertellen we het de kinderen, hoe begeleiden we de kinderen in deze heftige periode, en hoe zorgen we ervoor dat de kinderen er zo min mogelijk last van hebben.

Het kan zinvol zijn om een deskundige en ervaren familiemediator in te schakelen. Deze kan u en uw (ex) partner handvatten geven hoe dit aan te pakken met de kinderen. Familie mediators die gespecialiseerd zijn in jeugd en familie zaken hebben veelal veel kennis en ervaring rondom de beleving van kinderen in een echtscheidingssituatie.

Bij NH Mediation (www.nh-mediation) is veel kennis aanwezig van de effecten van scheiding op de (psyche van) kinderen, de ontwikkelingsfasen van een kind en de veel voorkomende emoties bij kinderen in echtscheidingssituaties.

Zo is vaak de heersende gedachte dat een echtscheiding bijna altijd schadelijker is dan bij elkaar blijven. Uit een citaat van psychotherapeut Guggenbuhl-Graig blijkt dat dit toch aanzienlijk genuanceerder ligt. ‘Veel ouders geloven (of doen dit onder collectieve dwang) dat scheiden bijna altijd schadelijker is dan bij elkaar te blijven. Natuurlijk: een scheiding gaat voor de kinderen vrijwel steeds gepaard met veel verdriet. Maar bij de opvoeding van kinderen gaat het er eigenlijk niet zo zeer om ze voor pijn te behoeden – zoiets is eenvoudig onmogelijk – maar om ervoor te zorgen dat ze niet te diep worden gekwetst. En veel ouders hebben hun kinderen gekwetst door niet te scheiden. Al hebben ze de kinderen misschien niet gekwetst in hun welzijn, dan toch des te meer in hun heil. Er wordt de illusie geschapen van een gezellig ouderlijk huis. (….) Maar wie de dromen van kinderen kent die in gezinnen opgroeien waarvan de ouders alleen ter wille van de kinderen bij elkaar blijven, die weet wat voor afschuwelijke wonden deze kinderen worden toegebracht. Wonden die vaak dieper zijn dan die van kinderen die wel een scheiding hebben meegemaakt.’

Uit dit citaat valt op te maken dat een echtscheiding niet per se een schadelijke keuze hoeft te zijn. Het gaat er uiteindelijk meer om hoe de ex-partners zich als gezamenlijke ouders kunnen opstellen en hoe ze de kinderen hier in kunnen begeleiden.

Omdat dit voor veel ouders onbekend terrein is kan het prettig zijn om hierover van gedachten te wisselen met een deskundige. Ik raad u dit, in een verwarrende en ingewikkelde periode zoals bij een echtscheiding, van harte aan. Soms zijn enkele gesprekken met daarin de juiste handvatten genoeg om een kind te behoeden voor veel pijn, verdriet en verwarring. En dat is toch wat iedere ouder wenst, een fijne, onbezorgde en gelukkige toekomst voor zijn kind.

 

Heppee, een app in de testfase voor kinderen en gescheiden ouders

De Heppee app was één van de zes winnaars van de Mobiles for good challenge award en was ook genomineerd voor de Accenture Innovation Awards. Met het gewonnen prijzengeld wordt de app verder ontwikkeld. Op dit moment is hij in gebruik bij een aantal test gezinnen. Later komt de app beschikbaar voor iedereen.

De app van Heppee zorgt ervoor dat de organisatie en communicatie van twee huishoudens beter op elkaar kunnen worden afgestemd. Vraag je je af welke kleding er moet worden meegegeven in verband met een sportdag of andere activiteiten van het kind, dan kan je dat regelen via de app. Je kunt er ook een schema mee bijhouden wanneer het kind bij welke ouder is en op welke momenten er van het schema moet worden afgeweken. Je kunt er ook foto’s en video’s mee opslaan. Ook kun je met Heppee makkelijker allerlei gegevens delen, zoals kledingmaten, medische gegevens en informatie over bijvoorbeeld allergieën.

als het samen even niet meer lukt